Sindroma e lodhjes kronike karakterizohet nga një lodhje ekstreme që, me gjithë periudhat më të shkurtra të pushimit, zgjat gjashtë muaj ose më shumë, duke ndërhyrë në aktivitetet e përditshme. Për momentin nuk ka kurë specifike për këtë gjendje.
Megjithatë, disa njerëz me sindromën e lodhjes kronike mund të japin përfitimin afatgjatë të dy llojeve të trajtimeve të reja.
Pasi shqyrtuan katër trajtime të mundshme, studiuesit britanikë arritën në përfundimin se terapia e bisedimeve, terapia kognitive e sjelljes dhe terapia e ushtrimeve janë ndër trajtimet më të mira për lehtësimin e zgjatur të sindromës së lodhjes kronike.
“Njerëzit zakonisht shpresojnë për një trajtim të thjeshtë – duke marrë një pilulë, por ne nuk jemi akoma afër asaj. Pra, në këtë pikë, trajtimet e rehabilitimit të pacientëve mbeten më të mirat, “tha dr. Michael Sharp, bashkautor i studimit dhe profesor i mjekësisë psikologjike në Universitetin Oksford në Angli.
Në vitin 2011, pas një studimi njëvjeçar, ekipi i Sharp raportoi rezultate pozitive nga terapia kognitive dhe ushtrimore. Rezultatet e reja – bazuar në ndjekjen e tre të katërtave të pjesëmarrësve (641) – treguan se trajtimet ndihmuan disa pacientë dy vjet e gjysmë më vonë.
Pacientët u ndanë rastësisht në katër grupe. Një grup mori kujdes mjekësor standard, grupi i dytë – një kombinim i infermierisë standarde dhe terapisë adaptive, grupi i tretë – terapi graduale e ushtrimeve fizike dhe grupi i katërt kishte terapi kognitive e sjelljes.
Monitorimi i anketës zbuloi se terapia kognitive e sjelljes dhe ushtrimi gradual fizik ofruan ndihmë më të madhe sesa infermieria standarde ose kujdesi standard i kombinuar me terapi adaptive.
Pacientët raportuan funksionim më të mirë fizik dhe më pak lodhje të përgjithshme pas një viti gjatë studimit dhe vazhduan me terapi për më shumë se dy vjet pas trajtimit. Në një numër të vogël të rasteve, pacientët thanë se ishin rikuperuar plotësisht.
“Çelësi për të maksimizuar përfitimet e trajtimit është që së pari të arrihet një nivel aktiviteti i qëndrueshëm dhe i kontrolluar, dhe më pas të kalohet në një rritje të aktivitetit, shumë ngadalë”, tha Sharp.
Në terapinë njohëse të sjelljes, këshilltari ndihmon pacientët të përcaktojnë mendimin e tyre negativ dhe të fillojnë të zhvillojnë një qasje pozitive ndaj një problemi të veçantë, duke përdorur teknika të tilla si trajnime për relaksim, hipnozë dhe desensitizim.
Për këtë studim, terapia u përshtat për të ndihmuar pacientët të përballen me sëmundjen e tyre dhe të rrisin gradualisht aktivitetin.
Terapia graduale e ushtrimeve udhëzon pacientët përmes planeve për ushtrime të individualizuara. Mund të fillojë me një minutë lëvizje të buta, të tilla si shtrirje, stërvitje aerobike dhe ecje, me rritje graduale me kalimin e kohës. Qëllimi është që pacientët të krijojnë rutina personale dhe të mos mendojnë se janë shumë të lodhur.
Në të kundërt, terapia adaptive ndihmon pacientët të identifikojnë shenjat e një ndjenje “fillimi” të rraskapitjes, dhe para kësaj, të ndryshojnë aktivitetet për të shmangur lodhjen e plotë.
Studiuesit zbuluan se asnjë prej trajtimeve nuk çoi në përkeqësim të gjendjes së pacientëve. Sidoqoftë, ata pranuan se jo të gjitha terapitë ndihmuan në përmirësimin e gjendjes dhe se duhen gjetur terapi të tjera të dobishme.
Një ekspert tjetër deklaroi se terapia kognitive e sjellës mund të ndihmojë që të përballen me pasojat emocionale të pagjumësisë dhe mungesës së energjisë, e cila zakonisht shoqërohet me sindromën e lodhjes kronike.
“Terapia kognitive gjithashtu mund të jetë e dobishme sepse funksionon mirë për pagjumësinë dhe depresionin, të cilat zakonisht janë pasojat dhe shkaku i mëvonshëm i lodhjes së rëndë”, tha Jim Pagel, një specialist i çrregullimeve të gjumit dhe profesor i asociuar klinik në Universitetin e Kolorados.
Nuk ka asnjë shkak të saktë të sindromës së lodhjes kronike, e cila zakonisht prek njerëzit midis moshës 40-50 vjeç, më shpesh gratë sesa burrat. Disa nga shkaqet e lodhjes kronike mendohet se janë: rënia e imunitetit, përgjegjësitë e mëdha të biznesit dhe ato private, situata stresuese, kriza ose sëmundje kronike dhe të rënda në familje.
Lodhja kronike dhe e vazhdueshme mund të zgjasë me vite dhe shpesh shoqërohet me dhimbje në nyje, pagjumësi, zmadhim të gjëndrave limfatike, probleme me kujtesën dhe përqendrimin, dhe ndonjëherë mund të çojë në sëmundje kronike.