Walter Ricciardi, përfaqësues italian në Organizatën Botërore të Shëndetësisë është shprehur në një deklaratë se do të duhet të mësohemi të jetojmë me virusin për një kohë të gjatë dhe të përgatitemi për të shmangur shpërthimin e dhunshëm të pandemisë pas mbarimit të verës.
Ricciardi, ish-presidenti i Institutit të Lartë të Shëndetësisë dhe sot anëtar i këshillit ekzekutiv të OBSH-së thotë se “Është shumë e rëndësishme të mos shpejtohet rihapja, përndryshe valën e dytë në Itali mund ta vuajmë sërish pas verës”
Ricciardi kujton se vjeshta dhe dimri bën që virusi të rishfaqet.
“Zgjedhjet e disa liderëve politikë botërorë janë përgjegjës për efektet e koronavirusit në popujt e tyre. Nëse ka pasur më shumë vdekje, kjo ndodh sepse vendimet u morën me vonesë ose gabim. Shembull është ai i Britanisë së Madhedhe Shtetet e Bashkuara, ku qeveritë nuk kanë dëgjuar këshilltarët shkencorë dhe kanë reaguar jashtëzakonisht vonë . Në vend të kësaj, në vende si Koreja e Jugut, Finlanda dhe Gjermania , ku ekziston një linjë e vetme komanduese dhe një marrëdhënie e drejtpërdrejtë midis politikës së ndjeshme dhe institucioneve që funksionojnë mirë, gjendja është më e mirë”, tha ai.
Ai tha se për të shmangur një kthim të sëmundjes dhe për ta mbajtur atë nën kontroll, distanca fizike do të jetë rëndësishme.
“Sigurisht që kjo gjendje mund të njihet më mirë dhe gjurmohet përmes diagnostifikimit më të gjerë dhe falë përdorimit të teknologjive. Nuk ka dyshim se vendet që kanë reaguar më së miri janë ato që kanë përdorur mjetet më të mira të diagnostikimit dhe teknologjive. Unë kam ftuar disa nga kolegët e mi dhe vendimmarrësit të veprojnë më shpejt nga sa kanë bërë deri më tani “, shprehet ai.
Në lidhje me sistemin shëndetësor italian, Ricciardi sqaroi se ekzistojnë tre kunja që duhet të frymëzojnë: spitali, ilaçi i përgjithshëm dhe ndihma në mjediset jashtë spitalore të ndërmjetme midis shtëpisë dhe spitalit.
Nëse njëra prej tre shtyllave nuk funksionon, ka probleme serioze. Lombardia është një shembull i cili ka përsosmëritë më të mira spitalore, por jo menaxhim të koordinuar të pacientëve kronikë në shtëpi ose në ambiente të ndryshme nga spitali.